Bankarnir og vaxtakjörin

Bankarnir hafa að undanförnu grátið mjög yfir lausafjárskortinum.    Gráta þeir hvað hæst vegna þess að lán sem þeir taka eru skammtímalán, en þeir lána út til húseigenda til lengri tíma (allt að 40 ár).     Gráta þeir ekki síst vegna hás skuldatryggingaálags.    Í bæði í fréttunum og í kastljósinu 7. ágúst kom fram að vextir á bæði erlendum og innlendum lánum hefur verið hækkað til viðbótar því sem gengishækkun eða verðtrygging hefur hækkað skuldarhöfuðstólinn.    Þetta eru sömu álögin og bankarnir lenda í, og enginn talar um það.     Bankarnir búa þó betur en innlendir lántakendur,  til að geta greitt hluthöfum arð og selt silkihúfunum sínum hlutabréf á hagstæðu verði, þá leggja þeir álögur vegna skuldatryggingaálagsins á sína lánþega.   Þeir eru aftur á móti fastir á króknum, þeir geta hvorki losað sig úr lánafjötrunum, né hækkað sína tekjustofna.   Það er greinilegt að bankarnir hafa bæði belti og axlabönd á sínum vöðlum og komast þurrum fótum í gegnum þennan ólgusjó.