Lækningin er alltaf erfið, líka lækningin við skuldasýki

Vandi þjóðarinnar er að meginhluta vegna þess að hún sökkti sér í skuldir, bæði einstaklingar, fyrirtæki og bankar.   Nú erum við að súpa seyðið af því.   Hvað er betra til að draga úr skuldsetningu og auka sparnað en að hækka leigu fyrir peninga.   Þannig gerist það á öðrum víðstöðvum.    Það hljómar því undarlega að þegar það ætti að vera keppikefli allra að losna úr skuldum og hvetja til sparnaðar,  þá er á  borði verið að hvetja til skuldsetningar með lágum vöxtum.    Nú gráta allir að raunvextir eru orðnir 1,8% og þegar búið er að draga fjármagnsskatt frá (hjá þeim sem spara) þá eru raunvextirnir orðnir 0,25%   Það gráta allir yfir þessu og krefjast þess að spariféð verði brennt upp, krónan haldist lág svo að þeir sem vildu spara, bæði tapa sparifénu og þurfa að borga meira út í búð.   Þeir sem vilja hvetja til sparnaðar og láta skuldarana eina  gjalda og reyna að styrkja krónuna sem mun leiða til lægra vöruverðs öllum til hagsbóta, líka skuldurum, eru nú fordæmdir sem landráðamenn.   Er von að landinn er kominn fram á vonarvöl.   Þeir sem ekki vilja lækningu þegar hún er erfið eru eins og holdsveikir og þá þarf að einangra þótt háværir séu.   Það var lán í óláni að ríkissjóður var skuldlaus og nú er krafan að drekkja honum líka í skuldafeninu.   Er von að illa sé komið fyrir þjóðinni

Mótmæla vaxtahækkun Seðlabankans