Að kasta stein úr glerhúsi

 

Nú þegar Agnes Braggadóttir hefur farið nokkuð miður góðum orðum um Árna Johnsen og Árni fer í mál, þá gildir samlíkingin að kasta steini úr glerhúsi betur við nú en oft áður.   Árni fór með sama sorakjaftinum og Agnes, um væntanlegan vegamálastjóra og ætlaði hann að að fara í mál við Árna.   Skyldi Árni vera að hefna sín á Agnesi.
Árna sárnaði sem von var, þessi ummæli Agnesar enda ekki nema von, hún hefði mátt vera orðvarari.   Meðal annars vitnaði hún í það að hann væri dæmdur glæpamaður.   Árna sárnaði þetta enda búinn að fá uppreisn æru, en það fékk hann til að geta boðið sig fram á þing.   Það er verra ef ekki má tala um staðreyndir í lífi hans vegna þessa,  þá þarf annað hvort að endurskoða lögin um uppreisn æru eða hverjir fá hana.   Ég hef meiri áhyggjur af þeim sem hafa skarað eld að sinni köku, án þess að hafa þurft að standa fyrir máli sínu.   Það var altalað, að Árni hefði verið óheppin, en hinir sluppu.   Svona almennt þegar menn hafa tekið út sína refsingu, þá á það að liggja að baki og það segir meira um þá ágætu konu Agnesi að vera að klifa á þessu, en um Árna.   Ég hef þó meir mætur á Agnesi en Árna, ég efast mjög um að hún hafi verið eins duglega að skara eld að sinni köku eins og Árni er og má í því nefna hamaganginn í honum vegna jarðgangnanna til eyja.

Árni stefnir Agnesi

Deiliskipulag heldur ekki, hvorki á Akureyri né annar staðar

Það var nokkuð dæmigerð fréttin hjá ruv mánudaginn 21. júli sl af Guðmundi Karli Tryggvasyni sem hyggst fara í mál við Akureyrabæ vegna breytingar á deiliskipulagi.    Það eru bara þrjár tegundir af grænum svæðum í borgum og bæjum, þar sem hægt er að reikna með að ekki verði byggt á og það eru kirkjugarðar, öskuhaugum og svo gólfvöllum.     Ástæðan er sú að verulegum peningum er varið í flokksvélarnar, til að liðka fyrir fríðindum hana þeim sem eiga mikla peninga og vilja enn meiri peninga.    Í Bandaríkjum er stétt sem kallast lobbýistar til að sjá um þetta.  Starfsemin byggist á því að þykjast vera vinir ráðamanna, muna eftir því þegar þeir eða makar þeirra eiga afmæli og svo síðast en ekki síst, að greiða í flokksvélina.   það er sennilega þess vegna sem ekkert gengur að birta bókhald stjórnmálaflokkana.   Það er þó virðingavert að einum er ofboðið og er tilbúinn að standa á rétti sínum, gagnvart misvitrum stjórnmálamönnum.   Ég myndi ekki kaupa notaðan bíl af stjórnmálamanni, mér þykir þeir aumkunarverðasta stétt eða minnihlutahópur landsins, sem beita völdum sínum til að skara eld að eigin, eða flokksvélarinnar köku.

Tafir hjá fleirum en IcelandExpress

Ég er búinn að bíða í rúman sólarhring eftir farþegum með vél FI335 frá Bergen.   Nú er staðan þannig að áætlaður komutími er  kl 21 í kvöld (13. júlí) en átti að vera kl 15:45 í gær (12. júlí).  

Það sem vekur undrun mína er að þrátt fyrir mikinn barlóm flugfélaganna, um að nú sé allt í hers höndum vegna olíuverðs og manni finnst eins og flug sé að leggjast af sem ferðamáti, þá er ekki hægt að leigja vél til að flytja farþegana, heldur er það látið dúsa heilu og hálfu sólarhringana á brottfarastaðnum.   Við þetta styttist frítíminn sem fólkið ætlaði sér á áfangastaðnum og flugfélögunum er sennilega alveg sama um það, þótt þau segi annað, því lítið virðast þau leggja á sig til að leysa vandann.

Miklar tafir á flugi IcelandExpress

Paul Ramses ætti að læra á bobbsleða

Það væri ekki svo vitlaust að Paul Ramses lærði á bobbsleða og keppti fyrir íslands hönd á ólympíuleikunum.  Það hefur yfirleitt ekki verið vandi fyrir íþróttafélög að fá dvalarleyfi fyrir íþróttamenn.   Að mínu áliti hafa þeir þjóðinni að engu gagni og aðeins verið til trafala, þar sem meiri hætta er á að íþróttir sjónvarpstöðvanna gangi yfir hefðbundnar dagskrár.   Fræg er bíómynd (og kannski saga) þegar Jamaíka fór að keppa í bobbsleða íþróttinni.   Þar sem við höfum ekki keppnislið í þessari grein, þá gæti Paul Ramses leitt þennan hóp og fengið um leið dvalarleyfi á Íslandi.   Það á að gæta sama jafnræðis fyrir hann og þá íþróttamenn sem hingað hafa komið, annað hvort verði honum leyft að vera á landinu eða þeim vísað úr landi.

Það var reyndar skrítið að ég reyndi nokkuð að finna á netinu undirskriftalistann til stuðnings dvalarleyfi hans og mér var fyrirmunað að finna hann.   Slóð hans kom hvergi fyrir í fréttum né á leitarvél Google.

Undirlægjuháttur og ofbeldishneigð yfirvalda

Í máli vesalings Kenýamannsins Paul Ramses, endurspeglast betur en nokkuð annað, annars vegar ofríki ríkisvaldsins gagnvart venjulegum þegnum, hvort sem það er þessa eða annars lands þegnar og hins vegar undirlægjuhátt gagnvart þjóðhöfðingjum og ríkisstjórnum.  Þar má nefna Falon Gong sem toppaði hvort tveggja, undirlægjuhátt gagnvart kínverskum stjórnvöldum og þeirrar þjóðhöfðingjum og ofbeldi gagnvar Falon Gong friðarsinnum á borð við Tíbetbúa.  Hvað svo rammt að því að umboðsmaður Alþingis gaf stjórnvöldum ofanígjöf vegna þessa, en þeir komast upp með allt og sinna ekki svona átölum.    Mugabe „forseti“ Zimbawe er nú byrjaður að ofsækja sína stjórnarandstæðinga eins og Rames var ofsóttur í Kenýa.   Hvað skyldu nú íslensk eða önnur stjórnvöld gera, jú fordæma þetta og síðan ekkert meira.   Hann veit að hann kemst upp með allt og gerir það sem honum sýnist,  hann þarf hvorki að hafa áhyggjur af íslenskum né öðrum stjórnvöldum, og ekki heldur þótt Ísland komist í öryggisráðið.

Suzuki bílar fyrir Hafnfirðinga

Þannig fór fyrir mér um daginn að ég þurfti að skipta um parkperu í Suzuki bíl sem ég á.  Mér var það lífsins ómögulegt að komast að því hvernig skipt er um auma parkljóssperu.   Brá ég á það ráð að fara í Suzuki umboðið og spyrjast fyrir leyndardóm peruskipta.   Þeir tóku bón minni vel og báðu mig bara að koma með bílinn inn á verkstæðið.   Aðferðin var að skrúfa grillið framan af bílnum og síðan að losa ljósin og þannig var hægt að skipta um perur.  Þar sem þetta er nokkuð mikil vinna miðað við umfang verkefnisins, þá var skipt um allar perurnar.    Perurnar kostuðu kr. 698 ek vinnan kostaði 3.745 eða liðlega 5 sinnum meira.    Síðan þetta gerðist þá hef ég velt því fyrir mé,r að þegar pera fer í stofu í Hafnarfirði hvort hafnfiðringar skipti þá um allar perurnar í stofunni, úr því að hann þarf að fá nágrannann til að snúa húsinu.
Það er alveg makalaust að framleiða bíl, sem er þannig úr garði gerður að ekki er hægt að skipta um peru á hlaðinu heima hjá sér.

Enginn er búmaður nema barma sér, líka útgerðmenn og fiskverkendur

Nú barma útgerðamenn og fiskverkendur sér eins og þeir mest þeir geta.   Þetta gerist alltaf þegar þeir fá ekki að veiða eins mikið og þeir vilja, hversu mikið það gæti nú orðið.   Við Nýfundnaland og Barentshafi hafa menn langa og bitra og beiska reynslu af því að fara ekki eftir því sem hafrannsóknarmenn hafa ráðið.  Og það sem verra er, hérlendis ætla útgerðamenn ekki heldur að læra af þessari bitru reynslu, hvar er upplýsingaflæðið.   Þeir vitna bara í að það ætti síður að fara eftir ráðum Hafró þegar illa árar.    Nú hagar gengismálum þannig að Fiskverkendur ættu að græða á tá og fingri ef eitthvað var að marka það þegar þeir vældu sér eins og stunginn grís þegar krónan var sem sterkust.
Annars sagði  Jóhann Sigurjónsson forstjóri Hafró að ekki væri  mikil deila um það að mikið væri um þorsk, heldur væri þetta spurning um samsetningu hans við uppbyggingu sterks þorskstofns, ekkert heyris frá útgerðamönnum um það.

Deyjandi miðborg

Í mogganum í dag er frétt af enn einni versluninni í miðbænum sem er að loka.

Í nútíma samfélagi þá vilja menn komast á sína áfangastaði með einföldum og skjótum hætti, þ. e. a. s. á einkabíl, sem bíður fyrir utan hjá manni.   Þess vegna leita menn að þeim þjónustustöðum sem hafa greitt bílaaðgengi og næg bílastæði.   Hvorugt af þessu er í miðbænum.   Þess vegna fara alltaf færri og færri í miðbæinn til að versla.  Eftir sitja svo knæpur, því þeirra viðskiptavinir eru ekki á bílum.    Borgaryfirvöld hafa verið að leyfa byggingu hvers stórhýsisins á fætur öðru, án þess að laga bílasamgöngur eða bílastæði.   Er nema von að verslun fari í úthverfin og nágrannasveitafélögin sem sjá sér hag í þessari óstjórn Reykjavíkurborgar

Sjá einnig blogg  Berg Thorberg

Íbúðalánasjóður og Bankasamkeppnin

Nú virðast samtök banka ætla að ná í gegn eina aðilanum sem veitti þeim samkeppni, þ. e. a. s. íbúðalánasjóði.   Það væri sök sér ef hann væri ekki, ef það væri samkeppni á bankamarkaðnum, en því miður þá einkennist hann af fákeppni ef ekki af beinu samráði.  Það sannast á öllum verðlagningum bankanna, þær virðast allar hafa verið teknar í Öskjuhlíðinni eins og grænmetisverðið var sameiginlega ákveðið forðum daga, af byrjum grænmetis.   Er von að bankarnir hamist í þeim eina sem veitir þeim samkeppni.

Samgöngur í Reykjavík og óhöpp

Nokkur umræða hefur skapast vegna umferðaóhapps í Ártúnsbrekkunni miðvikudaginn 18. júní.

Dæmið lýsir betur enn nokkuð annað, um það ófremdar ástand sem er í umferðarmálum Reykjavíkur.   Það er mjög slæmt þegar ekkert kemur upp á, en þegar slys verða, þá er ástandið Hroðalegra en hægt er að ímynda sér.   Fyrir þá sem þurftu að komast í úthverfin áttu enga leið.   Eina hjáleiðin var í gegnum Breiðholtsbrautina sem er ljósum prýdd með umferðaljósum og annaði þessu engan vegin, hún geri það heldur ekki á venjulegum eftir miðdegi.     Lögreglan er löngu horfin að götunum og sinnir ekki umferðastjórnun eins og hér áður fyrr og allir háðir því að ljósin virki með sínum hraða.  Skyldu yfirvöld velta fyrir sér hvað myndi gerast ef náttúruhamfarir riðu yfir miðbæ eða vesturbæ Reykjavíkur.   Ef hamfarirnar skemma ekki stofnbrautirnar, ef stofnbrautir væri hægt að kalla, þá er næsta öruggt að í óðagotinu sem fylgir fjöldaflótta, að þá verður óhöpp og það mörg.    Hvar verður löggan þá, að funda eins og hún virðist vera að gera öllu jöfnu, eða skyldi hún fást út á göturnar til að stjórna umferð. 

Er von að stjórnamálmenn og lögregla kvarti yfir virðingaleysi almennings, en skyldu þeir nokkurn tíma átta sig á því hvers vegna það er.